Waarom iedere klas in de kring zou moeten beginnen, iedere dag...

Laten we uitgaan van een klas met negenentwintig kinderen en stel, ze zijn kwart voor negen allemaal aanwezig. Dat betekent dat er dertig kleine en grote mensen ’s ochtends wakker zijn geworden, dertig goedemorgen!gesprekken zijn gevoerd, dertig ontbijtjes zijn gegeten, op zijn minst dertig totvanmiddagdag!zoenen zijn gegeven, gekregen of gemist.

Er zijn na een nacht vol rust, dromen of wakker liggen, weer dertig levens opgestart. Deze levens komen weer bij elkaar in een klaslokaal waar op het bord te lezen is wat er die dag allemaal op het boordevolle programma staat. Hoe leuk, uitdagend en spannend het ook wordt,  de moed zou ervan in je schoenen zinken…

De kring is op dat moment de plek waar de kinderen en hun juf of meester kunnen landen. Het is de plek om even rond te kijken, hoe is het met jou? Hoe is het met mij? Lieve gebeurtenissen worden besproken maar ook pijn en verdriet. Alles mag er zijn, want alles hoort erbij, want iedereen hoort erbij, zo eenvoudig is het… Nieuwe schoenen laten zien blijft leuk, of je nu vier, dertien of veertig bent! Door even te luisteren naar elkaar en te kijken naar wat er misschien anders is, krijgt elk kind de kans zich aanwezig te voelen in de dag, in de groep, in zichzelf.. om daarna zo sterk mogelijk te beginnen met rekenen.

Soms gebeurt er iets waardoor er ruis ontstaat. Een ruzie buiten of een huilbui binnen. De klas is afgeleid en kan moeilijk verder. Een goed gesprek is dan niet mogelijk wanneer de meeste kinderen alleen ruggen en zijkanten zien, wanneer woorden alleen gesproken worden in oogcontact met de juf of de meester.

Dus… maak die kring!

...en dans! Waarom niet?