God, oostenwind en een vuilniszak.

Moeilijke momenten.

In de meeste levens komen die met regelmaat voor.

Jazeker, ook in dat van mij.

Het is verleidelijk terug te gaan naar die momenten, ze te delen met jullie, 

ze te herbeleven en te analyseren op momenten met al dan niet de aanwezigheid van God.

Neem maar van me aan dat ik dat heb gedaan, analyseren. 

Tot ik er bij neerviel.

Het leverde me niets op.

Het is te vergelijken met graven in een vuilniszak, op zoek naar een verloren 'iets'.

Al gravend kom je steeds dieper en het ‘iets’ helaas ook.

Je handen worden vies en je knapt er niet van op.

Ik geloof niet dat ik God vind in mijn problemen, bij het zoeken in de vuilniszak. 

Ik vind God niet in het herbeleven, in het terugdenken aan zwaar weer.

Zeer zeker is Hij niet in het lang stilstaan bij hoe moeilijk ik het wel niet heb.

God zoekt mij in de beweging vóóruit; úit die vuilniszak, in de verwachting dat ik daar mijn best voor doe.

Daarom...

…vertel ik jullie over mijn lieve vriendin die voor een huisje zorgde aan het strand.

…vertel ik jullie over de collega die mij ineens een warme knuffel gaf.

…vertel ik jullie dat wij ondanks de scheiding elkaar kunnen aankijken.

…vertel ik jullie over het lentezonnetje dat ook schijnt bij oostenwind.

…vertel ik jullie over mijn ouders die er voor me zijn.

…vertel ik jullie over de tranen, warm en helend.

…vertel ik jullie over onze dappere en sterke dochters.

…vertel ik jullie over hoe veilig ik me voel.

…vertel ik jullie over muziek die me raakt.

…vertel ik jullie over fijne, nieuwe ontmoetingen.

Ik zal jullie vertellen over De Liefde!